บินไปก็บินไป… เปลี่ยนใจมิได้ 😰

ร่ำลาครอบครัว พ่อ แม่ ยาย หมาน้อย เสร็จ ก็ขึ้นรถไปสนามบินสุวรรณภูมิ (ใช่สิป๋อมแกคงไม่ไปขึ้นเครื่องดอนเมืองหรอก 🙄) มีน้าและแม่ที่มาส่งที่สนามบิน

ขอแทรกเรื่องความรู้สึกของผู้คนที่สนามบินแป๊บนะคะ สนามบินเป็นแหล่งรวมความรู้สึกของผู้คน ไม่ว่าจะดีใจที่ได้มาเจอกัน 😊 เสียใจที่ต้องจากกัน 😭 ส่วนป๋อมมีหมด

ป๋อมขอเรียกความรู้สึกที่ป๋อมมีตอนจะบินมาแคนาดาว่าความรู้สึก “อึน ๆ” ละกันค่ะ คือ มันอธิบายไม่ถูก อ่าาา😩 ใจอยากจะไปก็อยาก แต่ก็ไม่อยากจากบ้าน เอิ่มมม…. คือ…… ป๋อมคะ ! เมิงสับสนตั้งแต่ยังไม่ออกจากไทยแลนด์เลยค่ะ ไม่เชื่อเมิงดูกรูสิคะ

อึนมั้ยแบบนี้?

ถ่ายเงาสะท้อนตัวเองกับเครื่องบินช่วยให้จิตใจสงบได้ 3 วินาที

และไอ้ตอนลากกระเป๋า เข้าไปตรงที่ตรวจความปลอดภัยนะ คือมันเดินย้อนกลับมาไม่ได้แล้วอ่ะ คือแบบหนังเกาหลีชั้นต้องเลือกทางไหน ถึงจะดี ? อยากเอาหัวฟาดเครื่องแสกนระเบิด 😭😫😖

ผ่านการตรวจความปลอดภัยมาได้ก็ มารอขึ้นเครื่อง ลากกระเป๋าไป ลากไป อย่าคิดอะไรมาก ? แล้วถ้าเครื่องบินตก !! มึงตายนะเว้ย ! 🥺 เอาไงดีวะ ? เอาไงไม่ได้แล้ว มันก็ต้องไป

ขึ้นเครื่องมา นั่งที่นั่งสงบสติอารมณ์ เครื่องเริ่มออกตัวช้า ๆ เข้ารันเวย์ และก็เครื่องบินก็เร่งงงงงงงงงง เต็มกำลังเพื่อที่จะทำความเร็วพุ่งทยานพุ่งสู่ฟากฟ้า

-----------------------------------------------

ตัดภาพมาที่ป๋อม 🙄 มองออกไปนอกหน้าต่าง พื้นดินไม่เป็นแนวระนาบกับเครื่องบินแล้วเพราะเครื่องได้เทคตัวออกจากพื้นดินขึ้นฟ้าแล้ว โอ้โห ความรู้สึกไม่ต้องพูดถึงค่ะ เหมือนสึนามิในป่าใหญ่ สึนามิมันจะไปป่าใหญ่ได้ไง ก็นี่แหละสับสนแบบนั้นเลย

ป๋อมยังจำความรู้สึกตอนนั้นได้ดีมองไปรอบกาย ถามตัวเอง กรูกำลังอะไรอยู่คะ ?

อีกใจก็ถามแทรกขึ้นมา เออเมิงกำลังทำอะไรอยู่ ?

เคยเป็นมั้ยมันจะมีเราแบบ 2 เวอร์ชั่น เกาะอยู่ที่ไหล่เราเหมือนการ์ตูน the emperor’s new groove https://youtu.be/RseLZ9LqQv0 ตัวดีกับตัวเลวคอยเถียงกันเวลามีเหตุการณ์อะไรในชีวิตเรา เช่น

เราในเวอร์ชั่นตัวดี : ไปวิ่งเหอะ ออกกำลังกาย

เราในเวอร์ชั่นตัวเลว : เฮ้ย… พรุ่งนี้ก็ได้

แล้วใครชนะ ? แล้วแต่ความแข็งแกร่งในจิตใจเราค่ะ 🤣 ส่วนใหญ่ไม่ต้องบอกใครชนะ 🙄🙄

แต่กับป๋อมตอนนี้ขณะนั่งอยู่บนเครื่องบินที่กำลังทะยานขึ้นฟ้าแบบกัปตันไม่ยอมแตะเบรค เป็นเหตุการณ์ที่ตัวดีและตัวเลวรวมหัวกันถามป๋อม เมิงกำลังทำอะไรอยู่ ?????? ป๋อมได้แต่ตอบกลับไป กรูไม่รู้ 😫😫😫

วิวหน้าต่างจากที่นั่งป๋อมเอง

บินข้ามโลกไปไม่ใช่ใกล้ ๆ ไปทำอะไร ? ไปอยู่กับใครก็ไม่รู้ ไม่รู้จักเค้าซะนิด แล้วเค้าจะเป็นยังไง ? คำถามก่อเกิดภายใต้จิตใจดวงน้อยที่ไม่ได้มีความเสถียรอยู่เลย ณ ตอนนี้

ส้มตำปูปลาร้าอันเป็นที่รักที่สุดของหัวใจ❤️ นับจากนี้ไม่รู้อีกนานแค่ไหนถึงจะได้ลิ้มรสกันอีก😭

(ขอขั้นนิดนึงค่ะ สมัยนี้ส้มตำมีขายสำเร็จรูป ? กรี๊ด 59 บาท https://raka.is/r/6ee86 น่าลองมากว่าจะเป็นยังไง)

อารมณ์แบบเพิ่งได้สติ ใจหายแว๊บเพราะตอนนั้นเปลี่ยนใจไม่ได้แล้ว อ่อ ! เพื่อนไง ! เรามีเพื่อนที่รู้จักกันตอนไปออแพร์ที่อเมริกาอยู่ที่นั่น 1 คนถ้วน ! เอาวะยังมีคนที่เรารู้จัก และแล้วป๋อมก็เดินทางมาถึงเมืองแคลการี่ ประเทศแคนาดาแห่งนี้ อยู่มาเกือบ 9 ปี มีประสบการณ์เรื่องเล่าอยากมาแบ่งปันเยอะแยะ รออ่านกันต่อไปนะคะ 😊